เรื่องย่อละคร ลีซาน จอมบัลลังก์พลิืกแผ่นดิน กษัตริย์จองโจ (Jeongjo) ได้รับสมญานามว่าเป็นไม้บรรทัดของโชซอน เนื่องจากความพยายามต่างๆของพระองค์ในการปฏิรูปและปรับปรุงประเทศชาติและได้รับการสรรเสริญว่าเป็นกษัตริย์ที่เป็นที่รักของราษฎรมากที่สุด พระองค์ครองราชย์ต่อจาก กษัตริย์ยองโจ (King Yeong Jo)พระอัยกา กษัตริยจองโจชื่อเดิมคือ ลีซาน (Yi San) พระโอรสขององค์รัชทายาทซาโด (Crown Prince Sado) โอรสองค์ที่สอง ของกษัตรย์ยองโจ เนื่องจากพระโอรสองค์แรกเสียชีวิตตั้งแต่เยาว์วัย หลังจากนั้นเจ็ดปี ซาโดจึงได้รับตำแหน่งรัชทายาท ในขณะที่ซาโดเพิ่งเกิดได้ไม่นาน ซาโดได้รับการเลี้ยงดูจากกษัตริย์ยองโจเป็นอย่างดีเพื่อที่จะเป็นกษัตริย์ในอนาคต ต่อมาระหว่างกษัตริย์ยองโจและซาโดได้เกิดการระแคะระคายซึ่งกันและกัน ซาโดเริ่มมีอาการกลัวพระบิดาของตน ด้วยความกลัวนี้ทำให้ซาโดเกิดอาการทางจิต ต้องทุบตีหรือฆ่าผู้คนเพื่อที่จะระบายความตึงเครียด การที่ซาโดทำเช่นนี้นำพาความผิดหวังมาสู่กษัตริย์ยองโจเป็นอย่างมาก ดังนั้นกษัตริย์ยองโจจึงมีรับสั่งให้ขังซาโดไว้ในยุ้งฉาง หลังจากถูกขังเป็นเวลา 8 วันซาโดก็ได้เสียชีวิต

?

ซึ่งในเวลานั้นลีซานมีอายุได้เพียง 11 ปี เหตุการณ์นี้ได้กระทบกระเทือนจิตใจและก่อให้เกิดความสบสนแก่ลีซาน (กษัตริย์จองโจ) เป็นอย่างมาก สำหรับกษัตริย์ยองโจ ในคำจารึกที่สุสานได้เขียนไว้ว่าพระองค์ไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าพระโอรสของพระองค์ แต่ต้องการให้บทเรียนแก่ซาโดเท่านั้นและรู้สึกเสียใจต่อการตายของซาโด ไม่ต้องการให้ผู้คนมองว่าเป็นพ่อที่ใจร้ายและทารุณ กษัตริย์ยองโจได้กล่าวอีกว่าเจ้าชายต้องฉลาด ทุกคนต่างคาดหวังว่าเขาจะเป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่สำหรับประชาชาติ แต่เขากลับไม่เรียนรู้ในสิ่งที่ดีงาม ประพฤติตนไม่เหมาะสมและคบกับพวกอันธพาล ซึ่งเป็นภัยต่อประเทศชาติ เหล่านี้คือสิ่งที่กษัตริย์ยองโจอธิบายถึงพื้นหลังการลงโทษที่ไม่เคยมีมาก่อน หลังจากที่ซาโดตาย กษัตริย์ยองโจได้ถอดซาโดออกจากตำแหน่งและทำทุกอย่างเพื่อที่จะปกป้องลีซันพระนัดดา และ พระนางฮเย-คยอง ลูกสะใภ้ ส่วนของพระมารดาของกษัตริย์จองโจคือ พระนางฮเย-คยอง (Lady Hyekyeong) ลีซานมีจิตใจดีและเฉลี่ยวฉลาดก็เพราะพระมารดาของพระองค์ ฮเย-คยองเป็นคนที่ใจดีและเฉลี่ยวฉลาด อีกนัยหนึ่งความเจริญทางการปกครองในสมัยของพระองค์ต้องขอบคุณความสามารถของนางที่ได้ให้การศึกษาแก่ลีซัน นางได้ให้กำเนิดลีซันท่ามกลางความขัดแย้งระหว่างกษัตริย์ยองโจและซาโด มีทีท่าจะคลี่คลายลง นางรักลูกของนางมากยิ่งกว่าชีวิตและตัดสินใจที่จะไม่ให้เขาเป็นเหมือน พ่อของเขาเป็นอันขาด นางถูกปลดจากตำแหน่งหลังจากซาโดถูกประหารถึงแม้ว่าพระสวามีของนางจะถูกฆ่า แต่นางได้เงียบและมีสติเพื่อลูกชายของนางและสอนให้ลีซานไม่ให้ยึดติดกับความแค้น นางได้เขียนอัตถชีวประวัติชื่อ The Memoirs of Lady Lady Hyekyeong ถ่ายเรื่องราวของนางในขณะนั้น ในบันทึกเล่มนี้นางได้กล่าวถึงความขัดแย้งระหว่างกษัตริย์ยองโจและพระสวามีของนาง นางได้กล่าวว่า กษัตริย์ยองโจปฏิบัติกับซาโดไม่ดีเท่าที่ควรทำให้ซาโดที่มีความอบอุ่นและอ่อนโยนโดยนิสัย ต้องตกอยู่ในสภาพถูกรบกวนทางจิต ความกลัวของซาโดค่อยๆเริ่มจากความหวาดกลัวเครื่องนุ่งห่ม ต้องเสียเวลาเป็นเวลานานในตอนเช้าเพื่อเลือกอาภรณ์จนถึงการทำร้ายบรรดาข้าหลวง บันทึกนี้นับว่าเป็นบันทึกประวัติศาสตร์ที่ประเมินค่ามิได้ บันทึกเล่มนี้ถ่ายทอดประวัติศาสตร์ทางการเมืองในสมัยโชซอน ตั้งแต่สมัยกษัตริย์ยองโจ กษัตริย์จองโจ กษัตริย์ซุนโจ (King Sunjo) ถึงแม้ว่ากษัตริย์จองโจจะประสบความทุกข์ยากตั้งแต่เยาว์วัย ต่อมาพระองค์ก็ได้เป็นกษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของโชซอน ผู้ทำให้เกิดความเฟื่องฟูความรู้ทางศิลปวัฒนธรรม

ในรัชสมัยของพระองค์ได้มีการปฏิรูปหน่วยงานต่างๆ และวางรากฐานการปกครองให้กับอาณาจักร มีการจัดตั้ง คยูจาง-คัก (Kyujang-gak) ซึ่งเป็นห้องสมุดของอาณาจักร จุดประสงค์คือปรับปรุงจุดยืนด้านวัฒนธรรมและการปกครองของโชซอนและให้เจ้าหน้าที่สนใจได้ศึกษา นอกจากนี้ยังเป็นการลดความมั่งคั่งของคนชั้นสูงที่มีความเกี่ยวดองกับพระมเหสี อีกทั้งยังมีการสนับสนุนการเรียนของนักเรียนซีฮัก(นักเรียนโรงเรียนนักปราชญ์) กษัตริย์จองโจได้พบกับ ฮงคุกยอง (Hong Guk- Yeong) ขุนนางที่ต้องการจะเพิ่มอำนาจให้แด่กษัตริย์ แต่กลับลงท้ายด้วยการที่เขาพยายามลอบฆ่ากษัตริย์ กษัตริย์จองโจใช้เวลาเป็นอย่างมากในการพยายามที่จะลบล้างเรื่องราวที่พระบิดาของพระองค์มีอาการป่วยทางจิต พระองค์ย้ายศาลของเมืองซูวอนโทมาไว้ใกล้กับสุสานของพระบิดาอีกทั้งพระองค์ยังสร้างปราการ ฮวาซอง (Hwaseong) ไว้พิทักษ์สุสาน ในปัจจุบันสถานที่นี้ องค์การ ยูเนสโก ประกาศให้เป็นมรดกโลก